จะเจอกันได้ก็ต่อเมื่อชะตาลิขิตหรือพรหมลิขิต อย่างนั้นเหรอ...
... ความรักของฉัน มันได้เกิดขึ้นเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้..ถ้าหากเราได้คบกันจริงๆ ป่านนี้เราคงจะ
ได้แต่งงานกันแล้วมั่ง!! มันน่าขำนะกับความรักของฉัน ที่มีให้ผู้ชายคนหนึ่งแค่ข้างเดียว และตอนนี้เขา
คนนั้นกำลังจะแต่งงาน มันน่าเศร้าเมื่อฉันได้รู้ข่าว แต่ฉันกลับยิ้มออกมาทั้งที่น้ำตาไหล พรหมลิิตชอบ
เล่นตลกกับฉันเสมอ...
ในตอนนี้ฉันก็ได้แต่ทำใจและรอใครคนนั้นของฉัน ที่ไม่รู้ว่าเขาอยู่แห่งหนใด จะอยู่ใกล้หรือไกล..ฉันก็จะรอวันที่เราได้เจอกัน
--บางครั้งฉันรู้สึกว่าเขาคนนั้นของฉันอยู่ไกลมาก จะไม่รู้ว่าฉันจะได้เจอเขาหรือเปล่า แต่ทุกวันฉันก็ส่งความรัก ความคิดถึง และความห่วงใย ฝากดวงดาวไปถึงเขาเสมอ--
อยากให้เขาดูแลตัวเองให้ดี เพื่อวันนั้นที่เราจะไ้ด้เจอกัน ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงเขาหรือเปล่า..
"ฉันรอนายอยู่นะ..ออกมาเจอกันได้แล้ว"
